Amrit Gurung en zijn band Nepathya openen het Himalaya Film Festival op 4 November met een live optreden.

Nepathya is een naam in de Nepalese muziekwereld die zich in een niet-aflatende populariteit mag verheugen en maatschappelijke waardering heeft verworven. In de veertien jaar van zijn bestaan is Nepathya altijd een trendsetter geweest. De muzikanten zijn pioniers als het gaat om het arrangeren van volksmelodieën tot het bij de jeugd zo geliefde pop- en rockgeluid. Volksmelodieën vormen nog steeds de grote kracht van de band. Daarnaast geeft de muziek van Nepathya een beeld van het hedendaagse Nepal ? de pijn in tijden van oorlog en angst, en toch het sprankje hoop dat een kunstenaar ziet en zich voorstelt?

In recensies wordt Nepathya beschreven als de meest ‘aardse’ Nepalese band.

Nepathya werd in 1990 opgericht door Deepak Rana (nu helikopterpiloot), Bhim Poon (nu woonachtig in Hongkong) en Amrit Gurung, en vormt al zestien jaar een platform voor vele muzikanten.

De band heeft wel twintig wisselingen meegemaakt, maar de naam Nepathya en de populariteit van de band zijn onveranderd gebleven.

Nepathya is een platform voor iedere talentvolle muzikant. Omdat het in Nepal nog niet gebruikelijk is om van muziek je beroep te maken, gebeurt het niet vaak dat een muzikant lang bij de band blijft.

Amrit Gurung is nog steeds de leider en houdt het wel en wee van de band in de gaten. Hij is momenteel ook de leadzanger.

Nepathya heeft al zes albums op zijn naam staan en is daarmee van zijn Chekyo Chekyo-tijd (begin jaren negentig) en van Jomsome Bazaarma (midden jaren negentig) tot Resham (uitgebracht in 2001) steeds duidelijk op de muziekmarkt aanwezig geweest.

Na het succes van Bhedako Oon Jasto… heeft Nepathya onlangs een nieuw album opgenomen - ?ghatana?, dat waarschijnlijk in oktober of november 2005 wordt uitgebracht.

Het nieuwe album ?ghatana?

Nepathya heeft het publiek, zowel binnen Nepal als daarbuiten, in hart en ziel weten te raken doordat ze heel goed begrijpen en zelf ervaren wat alle Nepalezen in deze periode van strijd meemaken.

Dit album laat de realiteit in het hedendaagse Nepal zien: donker en pijnlijk. Amrit Gurung, de zanger, reisde door Nepal toen de gewapende strijd op zijn hevigst was. Hij gebruikte zijn muziekgroep om de huidige situatie te vertolken en de mensen weer hoop op vrede te geven.

De band gebruikte al het geld dat ze met live-concerten hadden ingezameld voor het oprichten van dorpsscholen en bibliotheken. Amrit Gurung is in zijn muziek meer uitgesproken en kwader geworden door het onrecht dat de mensen dag in dag uit wordt aangedaan.

Dit album is onder andere geïnspireerd op het tragische incident bij Maina Pokhari (zie song intro hieronder).

De band, waarvan de leden opgroeiden in de tijd dat in Nepal nog de vrolijke traditie bestond om liefdes- en feestliedjes te zingen en te bedenken, bevindt zich plotseling op het podium met vlammende protestrock, hartverscheurende metalen klanken, donkere tonen. Heldere klanken en ritmes vormen een contrast met de wanhopige woorden die pleiten voor vrede. Folk rock waarin niet de vrolijkheid van een volksdans maar de pijn van het volk doorklinkt.

Dit album is een cathartische, woedende en wanhopige schreeuw van kunstenaars, gericht tegen kogels van alle ideologieën, macht en kleuren.

Maar het is ook een ontroerende, emotionele en oprechte oproep aan ons allen?

om meer kaarsen dan huizen aan te steken?

om ons ego te temperen in plaats van de harmonie te verstoren?

om ons in te zetten voor vrede in plaats van er alleen maar over te praten?

Mainapokhari Ghatana - Incident Disgrace

Vroeg in de middag van 9 mei 2004 kwam een lijnbus die via de snelweg door de bergen op weg was van Jiri naar Kathmandu, in de buurt van Maina Pokhari plotseling terecht in een vuurgevecht tussen regeringstroepen en maoïstische guerrillastrijders. In minder dan een kwartier verloren acht eenvoudige, onschuldige Nepalezen het leven? ook het leger en de maoïsten leden verliezen.

De 21 dagen oude Laxmi verloor haar vader, die stierf terwijl hij haar beschermde. De zesjarige Gelmu Sherpa zag hoe zijn moeder recht voor zijn ogen door een kogel werd getroffen. En het verhaal gaat verder?

Toen de pers een foto liet zien die bij het ziekenhuis van Kathmandu was genomen van de oma die haar inmiddels 23 dagen oude kleindochter Laxmi draagt - beiden hadden dit incident overleefd - riep dit weer nieuwe emoties op. Laxmi - de naam van de baby betekent godin van de voorspoed - symboliseert voor Amrit het land zelf: welvarend maar hulpeloos in de schoot van de geterroriseerde bevolking.

Kort daarna reisde hij naar de plaats van het incident.

De lucht was zwaar van het vreselijke verlies en ademde de macabere sfeer van een eerloze daad?

Hij nam iedereen in zich op, een voor een?

hij sprak met de dorpsbewoners, de overlevenden en de machteloze ooggetuigen?

Amrit bleef heel lang stil. Dat zal niemand verbazen?

In deze pijnlijke beschouwing ligt de oorsprong van Maina Pokhari Incident?

een combinatie van de volkse vertelkunst van de Gandharvas, de Nepalese troubadours, en een rockballade. Het is een portret en een veroordeling van zo'n ‘Incident Disgrace’, dat zich nog steeds heel vaak voordoet in Nepal of elders?

Meer info over de band op www.bhedakooonjasto.com